Πολύ συχνά, μετά από την ανάγνωση κάποιου παραμυθιού, δραματοποιούσαμε το παραμύθι μέσα στην τάξη!
Αυτό σημαίνει, πως τα παιδιά διάλεγαν τους ρόλους τους (λύκος, Κοκκινοσκουφίτσα, Κοντορεβυθούλης, κατσικάκια και άλλα πολλά) και στη συνέχεια «ζωντανεύαμε» το παραμύθι μέσα στην τάξη με την ενθάρρυνση, πάντα, της νηπιαγωγού.
Επιλέγαμε πάντα κλασικά, μουσικά κομμάτια και τα παιδιά ακούγοντας τη μουσική, αλλά και της οδηγίες της δασκάλας τους, ταξίδευαν σε κόσμους παραμυθένιους υποδυόμενα ήρωες ή βασικούς χαρακτήρες γνωστών παραμυθιών.
Έτσι, τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να εκφραστούν ελεύθερα και αβίαστα, να συνεργαστούν με τους συμμαθητές τους και να επικοινωνήσουν αποτελεσματικά.
Χρησιμοποιώντας τη δύναμη του προσώπου τους, κατάφεραν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και να συνειδητοποιήσουν τη σπουδαιότητα της έκφρασης των συναισθημάτων. Οι μικροί μαθητές, κατάφεραν να δράσουν σύμφωνα με το εξής μοτίβο: ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΩ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ – ΕΚΦΡΑΖΟΜΑΙ – ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩ.